Thursday, April 5, 2007

Ode to the weak

There are times I cheat on the gun
and swiftly think to pull the trigger
past, present, future to blend in one
to seize the pain from digging deeper

don’t wanna listen don’t wanna talk
don’t wanna touch, see or taste
for only death to wave its cloak
above the life I’m off to waste

to blank your image in my mind
delete your body-smell that lingers
be purified sort of a kind
from your curious tongue and naughty fingers

only your words and what they ment
to drag along my ball and chain
“sorry love, love I don’t comprehent
but you can love me if you may”.


Αφιερωμένο στη Δέσποινα...

16 comments:

Passionaria said...

Η Δέσποινα το ξέρει?...

Antoin... said...

Καλώς το νυχτοπούλι..!

Της το έχω κάνει σχόλιο.
Δεν ξέρω αν το έχει δει(το σχόλιο
εννοώ.)
Λες να φάω τσόκαρο?

Antoin... said...

Μίλα ρε Μαράκι
θέλω να πάω για ύπνο.

PS.Πως σου φαίνεται?
Είναι πειστικό σαν φάση
ή μπάζει από κάπου?

herinna/ said...

Να μη ρωτάς τι είναι πειστικό και τι όχι. Εσύ το πιστεύεις; Πως πέρασες χθες;

Antoin... said...

Καλημέρα. Δεν πήγα στη Μάνια. Έμεινα μόνος υποψήφιος και ντράπηκα να πάω.
Πήγα τη λαμπάδα του βαφτισιμιού
μου, έγραψα την ωδή, πήγα στον Κυρ. Hondo
και αυτοϊκανοποιήθηκα γενικώς.

Passionaria said...

καλημέρες!
sorry που περίμενες απάντηση εχθές αλλά σου έρχεται σήμερα.. κάτι με τη fucking σύνδεση...anyway.
ναι, μου φαίνεται πειστικό σαν φάση. αν μπάζει από κάπου? μμμμ... καλή ερώτηση.... το θέμα είναι αν "μπάζει" κάτι μέσα σου...
to seize the pain from digging deeper
θες να σκάψεις? αντέχεις?
πολλές φορές γράφουμε πολύ πιο δυνατά από ότι νιώθουμε... και άλλες πάλι δε χωρούν σε λέξεις αυτά που νιώθουμε...
όπως και να χει ο πρώτος και ο τελευταίος που έχει το λόγο έίναι η ενδιαφερόμενη. πρέπει να ξέρει. για να πάρεις την απάντηση. όποια και αν είναι. το πολύ πολύ να φας τσόκαρο. δεν είναι κακό :)
ΚΑΛΗ ΑΝΑ(Σ)ΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Φιλιά!

Agent of Chaos said...

Είναι πολύ όμορφο..
(δεν με στενοχώρησες με το σχόλιο, μου αρέσει να γίνομαι δηκτική για να προκαλώ αντιδράσεις, κάτι σαν σπινθήρας ανάφλεξης..!)
Ευχαριστώ
-δεν θα μπω στον πειρασμό να πω πάλι ότι μου φέρνει κάτι στο μυαλό.. όχι δεν είναι Παζ, αλλά ρώτα τον δάσκαλό σου για τους triffids και τους υπέροχους στίχους τους..-
φιλιά
-δεν λέω καλή ανάσταση και τέτοια γιατί είμαι άθεη, αλλά καλά να περάσεις και να ξεκουραστείς και να γράφεις..-

Antoin... said...

@passionaria:
Χαίρετε..!
Καλά πέρασα.
Όπως είπα κάπου
(δεν θυμάμαι ακριβώς που)
οι γιορτές μ' αρέσουν
γιατί δίνουν την ευκαιρία
στην οικογένεια να μαζευτεί.
Έτσι, πέρασα τρεις μέρες με τις
ανιψιές μου, που όταν δεν τυραννούσαν το σκυλάκι τους
μου έβαζαν χέρι να ξυριστώ.
Φαίνονται οι άσπρες τρίχες στο
μάγουλό μου λένε και δεν θα με
πάρει καμία σε τέτοια κατάσταση.

Έλα να πιάσω εσένα τώρα...
Πρώτον: Με το "η Δέσποινα το ξέρει?" με ψάρωσες.
Φαντάστηκα πως θα την ήξερες καλά
και θ' ακουγα τον εξάψαλμο.
Απεμπόλησα τη δική μου σχηματισμένη γνώμη και ταξίδεψα
σε άγνωστα νερά.
Ας πρόσεχα...

Δεύτερον: Ελπίζω να πέρασες κι εσύ καλά. Τουλάχιστον όχι άσχημα.
Τι να κάνω? Αγαπώ τον κόσμο όλο.
Πόσο μάλλον, τους ανθρώπους που
συναναστρέφομαι. (Έστω και μέσα απ' το απρόσωπο δίκτυο).

Τρίτον: Ευχαριστώ για τα σημεία που σου έκαναν εντύπωση.
Δε μπήκα ακόμη στα blogs σας.
Έτρεξα σαν χάχας να δω το δικό μου πρώτα.

Antoin... said...

Καλησπέρα..!
Τον καιρό που ταξίδευα, ανέβηκα
μια μέρα στη γέφυρα να κάνω τη βάρδιά μου, όπως πάντα άλλωστε.
Περνάγαμε τον Ατλαντικό χειμώνα
και μια καταιγίδα μας είχε αλλάξει τα φώτα.
Είχαμε τον καιρό κόντρα και το
καράβι ζοριζότανε να σπάσει.
Πέτυχα τον Ανθυποπλοίαρχο
της 12-04 (εγώ έκανα την 4-8)
να προσέυχεται στον Αη Νικόλα
και να φιλάει το εικόνισμά του
που κράταγε στα χέρια του.
Άυπνος (όπως όλοι) ταλαιπωρημένος και με κόκκινα μάτια, βρήκα το
κουράγιο να πιάσω να νανουρίζω
τη θάλασσα.
Ο Ανθ/χος με κοίταξε λοξά
(κι επειδή ζορίζομαι να ξεστομίζω
ψέματα) με τις ερωτήσεις που μου
έκανε, αναγκάστηκα να δηλώσω την
αθεϊα μου.
Άρχισε μετά να με διαβάλει σε όποιον καθόταν να τον ακούσει, πως εξ αιτίας μου μας τιμωρούσε ο Θεός με φουρτούνες.
Δεν μου προξένησε κανένα ουσιαστικό
κακό η φάση, την αρνητική όμως
ενέργεια την εισέπραξα.
Εκείνο ήταν ένα ακόμη λιθαράκι στη φιλοσοφία μου ν' απέχω απαντήσεων
όταν ξέρω πως δεν θα είναι αρεστές.

Ελπίζω για το καλό της γενιάς σας, η παρρησία με την οποία εκφράζεσαι, να είναι γενικότερο
φαινόμενο.

Κατά τη διάρκεια των μικρών αυτών διακοπών, έγραψα κάτι που θα προτιμούσα να σου αφιερώσω, στη θέση του 'Ode to the weak'.
Τι να κάνεις? Μ'έχει φάει η
αμφιβολία πως κάθε τι που γράφω
είναι και το τελευταίο μου.

Σε ζάλισα σήμερα...

Καλό βράδυ..!

Agent of Chaos said...

Ξέρεις τι γίνεται? Όταν ήμουν μικρότερη οι μη συμβατικές απόψεις μου αντιμετωπίζονταν με αρκετή δόση συμπάθειας. Κάτι σαν παιδική ασθένεια. Όταν μεγάλωσα άρχισα να έρχομαι αληθινά αντιμέτωπη με τον κοινωνικό περίγυρο. Και τότε ήμουν ή εγώ ή αυτοί. Όταν αρνιόμουν να εκκλησιαστώ ή να σταυροκοπηθώ έπρεπε ν'αντιμετωπίσω τη γνωστή πλύση εγκεφάλου, όταν αρνιόμουν να ψηφίσω έπρεπε ν'αντιμετωπίσω τις γνωστές ευφυιολογίες για τα παιδιά που πετάνε πέτρες στα mcdonalds και ανάβουν φωτιές, όταν δεν ευχήθηκα στη φίλη μου βίον ανθόσπαρτον καθώς αποφάσισε να παντρευτεί έναν άντρα που θα της εξασφάλιζε τα πάντα εκτός από τον έρωτα έπρεπε ν'αντιμετωπίσω τον κοινωνικό μου κύκλο που αισθάνεται ακόμα ασφαλής με τα παζάρια, όταν γνώριζα άντρες έπρεπε να έρθω αντιμέτωπη με το κοινωνικά αποδεκτό ρόλο της γυναίκας.
Έχω χάσει πολλά λόγω της παρρησίας μου -ίσως να παίρνω τον εαυτό μου πολύ στα σοβαρά- αλλά όχι την ψυχή μου, την ταυτότητά μου.
Ίσως να μου αρκούσαν λίγα. Μου έφταναν τα αστέρια, η θάλασσα, τα λουλούδια και τα χαμόγελα.
Ποιος τα δημιούργησε δεν μ'ενδιαφέρει και όποιον νομίζει ότι τα εξουσιάζει τον φτύνω.
Τόσο απλά.
φιλιά

Passionaria said...

ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ! Καλως τον!
1)Χαίρομαι πολύ που πέρασες καλά. Και δεν υπάχει κάλύτερο καλά από το να είσαι μαζί με παιδιά... Είναι πραγματικά τα μοναδικά που μπορούν να σου μάθουν κάτι... και που δε σε κάνουν να βαριέσαι (και κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις ενηλίκων, αλλά ελάχιστες).
Δεν είχα σκοπό να σε ψαρώσω :) ήταν μια ειλικρινής, σχεδόν αφελής ερώτηση. Σχεδόν παιδική. είναι το προφανές antoin μου... Αν το ξέρει αυτή για την οποία γράφεις... Δεν κρύβεται κάτι πίσω από αυτό. anyaway.
2)Δεν μπορώ να πω όι πέρασα καλά... με κατάπιε η καθημερινότητα και έψαχνα τον τρόπο να βγω από το πελώριο στόμα της. Γιατί είχε μπόλικο σκοτάδι εκεί μέσα... νομίζω είμαι σε καλό δρόμο.
3) Πάντα μισούσα το Πάσχα, ένας από τους λόγους (τώρα πια το ξέρω) είναι οι οικογενιακές συγκεντρώσεις. Γιατί η οικογένεια έιναι άλλη μια μορφή εξουσίας για εμένα, και δεν τα πολυπάω καλά... τουλάχιστον είδα και εγώ τα καμάρια μου! τους ανιψιούς μου! (χαζοθεία μέχρι κόκκαλο).
4) @ antoin + @ agent of chaos
όσον αφορά την εξουσία, σε κάθε της μορφή, ούτε εγώ τα πάω πολύ καλά... ο σίγουρος τρόπος για να μην κάνω κάτι έιναι να μου πεις ότι πρέπει να το κάνω.. Είπαμε, έχω ένα μεγάλο όχι μέσα μου. Παρόλα αυτά δίνω τις μάχες μου καθημερινά με όλα τα στερεότυπα, και κουβαλάμε πολλά στις πλάτες μας οι γυναίκες. Πολλά βαριά στερεότυπα... Δε θα πάψω να παλεύω. Πολλές φορές νομίζω ότι καταφέρνω να αλλάξω λίγο από αυτόν τον κόσμο. Στην αρχή σε βλέπουν με σκεπτικισμό, σε λένε τρελό, ονειροπόλο, γραφικό. Μετά όμως (δεν ξέρω πως γίνεται, ίσως γιατί επιμένω) γεννιέται η αμφιβολλία... και αυτό είναι μια μικρή νίκη " ρε λες να έχει δίκαιο αυτό το κωλόπαιδο?"
Το κωλόπαιδο c' est moi...
5) Δεν έχω ανεβάσει κάτι στο blog. Έχω πρόβλημα με το log in... Ελπίζω να το λύσω σύντομα.
6) Χαίρομαι που μιλάμε πάλι :)

Antoin... said...

@ agent of chaos:
Καλημέρα..!
Αυτό που κάνεις θέλει
πολλή δύναμη ρε γαμώτο μου.
Ειδικά όταν κάποιος είναι
ιδιαίτερη περίπτωση και νιώθει κομμάτι του κόσμου.
Με άλλα λόγια όταν αγαπάει τον κόσμο.
Ειδικότερα δε, όταν
σιχαίνεται να μπαίνει στις λεπτομέρειες να πρέπει να κάνει δίφραγκα την
ψυχοσύνθεσή του.
Όταν περιμένει απ' τον διπλανό να τον δεχτεί
γι' αυτό που είναι, χωρίς
να πρέπει ν'απολογείται,
επειδή τα ατομικά του
χημικά εγκεφαλικά υγρά
δεν είναι απολύτως ταυτόσημα.
Από την άλλη όμως, κινδυνεύεις να μείνεις ουσιαστικά μόνος.
Το πέρασμα του χρόνου μπορεί να ενισχύσει αυτή
τη μαλακισμένη ιδέα πως θα είσαι αιώνια μεμονωμένος, και να σταματήσεις να δίνεις στον διπλανό σου
την ευκαιρία να διατυπώσει τις δικές του απόψεις.
Σκατά μ' αβγά που λέει κι ο λαός.
Λογική, πάθος, αντιπαράθεση, επιβίωση,
αδυναμία, γίναν τουρλουμπούκι και μας
κυβερνούν.

Άντε καλό ήλιο σήμερα..!

Antoin... said...

@ passionmaria:
Bon jour (mademuazel or madam?)
Να χαρώ μια χαζοθεία.
Δεν θα το πω στερεότυπα
αλλά εμπειρικά.
Η οικογένεια είναι ό,τι
πολυτιμότερο έχουμε, μετά
την ιδισυγκρασία μας.
Θα μας συγχωρέσει όταν
σκοτώσουμε και θα την συγχωρέσουμε όταν σκοτώσει.
Δεν έχω παιδιά για να κάνω άμεση σύγκριση, αλλά λίγο επηρεάζει τη γνώμη μου.
Θυμάμαι τις κόντρες που είχα με τον πατέρα μου και τώρα έρχομαι στη θέση του
όταν έχω να κάνω εγώ με παιδιά.
Το χάσμα των γενεών έρχεται
και με κατακεφαλιάζει απ' το παρελθόν σα μπούμερανγκ.
Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να πέσω κι εγώ στην παγίδα της νουθεσίας,
προτρέποντάς τα να υιοθετήσουν τη δική μου άποψη περί σωστού.
Τρέχα γύρευε...
ορισμένα πράγματα, ίσως να μην αλλάξουν ποτέ.
Κι εγώ χάρηκα που μπήκαμε πάλι στη διαδικασία.
Πω...πω... μεγάλο κόλλημα το άτιμο..!
Αύριο έχετε μάθημα, σωστά?

Καλή συνέχεια, και ο ήλιος να φορτίζει τις μπαταρίες μας..!

Passionaria said...

Δε θέλω να μάθω τίποτα στα παιδιά.. έχουν πολύ περισσότερα να μου διδάξουν... Πάντως ναι, άθελα μου το κάνω. τη νουθεσία, ξέρεις. αλλά για αυτό με αγαπάνε. γιατί δε θέλω να τους επιβάλλομαι.
ναι αύριο μάθημα. το περιμλενω με αγωνία! θα έχω feedback από f για την τεράστια ιστορία μου...
πάντως σε ένα φίλο που τη διάβασα μου είπε ότι ήταν από υποφερτή έως απαίσια... για να δούμε
αχ, και δουλειά από αύριο..
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!

F said...

Αντουάν μου δεν θα ήταν καθόλου άσχημε ιδέα να δοκίμαζες και τραγούδια. Το' χεις, το' χεις...

Καλησπέρες, να είσαι καλά.

Antoin... said...

@f:Καλησπέρα Γιώργη μου. (είδες?
σε οικειοποιήθηκα κιόλας)
Ό,τι έχεις, καλό είναι Γιώργο.
Τον promoter που θα βρούμε, μπας και πάψουμε να φιλάμε κατουρημένες ποδιές.
Στο ευχήθηκα και στο r/poetry,
άντε καλή αρχή αύριο...