Επίσκεψη

Ο κουφός κι η μεθυσμένη


Ήρθες στη γέφυρα προχτές
βράδυ αόρατης σελήνης
λες και δε χόρτασες ποτέ
τη μαύρη νύχτα σου να πίνεις

την πόρτα έκλεισες σιγά
το Θεό να μην ξυπνήσεις
είχες μπουκάλι συντροφιά
λάστιχο στις αναμνήσεις

το μάτι έριξες θολό
στων αστεριών το βλέμμα
σοφίτας στέγη τ’ απλωτό
σταυρού του νότου στέμμα

τα πόδια στύλωσες σιμά
το χέρι στο περβάζι
σούφυγε ξώφαλτση βρισιά
που ο νους μου ούτε βάζει

το σφάλμα σαν κατάλαβες
πριν σκέψη ανατείλει
το χέρι σου μου άπλωσες
πλησίασες τα χείλη

αγέρι φύσηξε ζεστό
σαν ψίθυρος ερήμου
της άφεσης το “σχώρα με”
στο κακό δεξί αυτί μου

φοίνικας έγινες γερτός
σ’ αμμούδα διψασμένη
τα φρούτα έκοψε αυτός
τη νύχτα που σε περιμένει

δυο μέρες τώρα πέρασαν
που περπατάς στα ίσια
μα ξέρω πάλι θα σε δω
σε σκοτεινά μεθύσια.