Το τιμόνι

Πώς να βάλω στη σειρά τις λέξεις
με γράμματα να σε ζωγραφίσω
να συμμαζέψω το χάος σε απτή μορφή

δεν ξέρω καν που είμαι
αν χάνομαι ή ζω

εγώ που δεν πιστεύω
σ’ έκανα Θεό
εγώ που δεν λατρεύω
σου υποκλίνομαι

σου φέρνω ανεμώνες
σου φτιάχνω αμυγδαλωτά
κι όταν βρίσκομαι δίπλα σου
τ’ ανθόνερο ζηλεύει το άρωμά σου

μείνε..!
μείν’ εκεί που είσαι
η επαφή σου με καίει
με σημαδεύει το φιλί

η αγάπη μου ασήκωτη
αέρας το κορμί

κούρσεψες την καρδιά μου
μπήκες στα όνειρά μου
κι είμαι έτοιμος
την ψυχή μου να σου δώσω

και το τιμόνι…
να με κυβερνάς..!