Όταν ηρεμώ
όταν δεν θέλω να σε σκοτώσω
τότε που παίρνω πάλι τ’ ανθρώπινο
θυμάμαι τις καλές στιγμές
το κερί στην Προυσώ
για να στεριώσουμε
τον έρωτα στο ποταμάκι
που σε βάπτισα νύμφη των νερών
που κυλιστήκαμε στα χιόνια
σαν φανέρωσα το δακτυλίδι
τα ούζα που τσακίσαμε στη Λευκάδα
και τραγουδούσαμε των ψαριών
που είδες του πλοίου τον καπνό
κι έκλαψες να μην ξαναφύγω
το σημάδι στο λαιμό
απ’ τη λάβα της Kagoshima
τα φιλιά του πρώτου ραντεβού
το ακροπερπάτημα
στο table mountain
τ’ αδέσποτο που μαζέψαμε
και κάναμε παιδί μας
που μας κέρναγαν στο μαγαζί
γιατί ομόρφαινες την πλάση
το άλικο στόμα μας
απ’ τα φύλλα των Ινδών
την αγορά του αλ χαλίλι
που χορεύαμε αγκαλιά
τις νυχτερινές μας βάρδιες
στον τροπικό του Αιγόκερω
που σε γαργαλούσα και δεν ήθελες
κι όλο κοντά ερχόσουν
την σκισμένη φτέρνα μου
απ’ τα κοράλλια της Papeete
την αγάπη
που καθρεπτιζόταν στα μάτια σου
τη ζήλια σου
στη moulata της Ipanema
τ΄ αλατισμένο σου κορμί
ναι..!
υπήρξαν και χαρούμενες στιγμές…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
16 comments:
ναι..! γράφεις και ωραία ποιήματα
"Όταν ηρεμώ
όταν δεν θέλω να σε σκοτώσω"
Καλά... Κ Ο Ρ Υ Φ Α Ι Ο!
"όταν δεν θέλω να σε σκοτώσω"!!!
τρώω κάτι κολλήματα...
eda3ei..
apisteyto keimeno. apisteyta sinais8imata.
kati tetoia skeftomoyna k egw simera k me epiase mia melagxolia. oyf.. glikia melagxolia.. apo aytes tis erwtikes, tis wraies.. ayto ekana k egw post, prin dw to diko soy..
ti kales stigmes.
na tis 8imasai..
filia polla
x
Λοιπόν, αν βαλθήκατε να με μελαγχολήσετε με τα ταξίδια σας...πάω πάσο. Προς το παρόν σκέφτομαι τον Πεσσόα, που λέει ότι το μόνο που του χρειάζεται να ταξιδέψει, είναι το μυαλό του.
@ψευδο-lena:
Ευχαριστώ Λένα μου..!
Νομίζω πως μπαίνω σιγά-σιγά στο νόημα.
Όχι του να γράφω καλά βέβαια,
αλλά ν' αναγνωρίζω την πατάτα, έστω και δική μου.
Γι' αυτό σήκωσα πρώτο το προηγούμενο, που είναι επιεικώς (σωστά το έγραψα?) μέτριο και κλισαρισμένο.
Ίδωμεν...ίδωμεν..!
@passionaria:
Εσύ μην ακούς τι λέω πιο πάνω.
Τα δικά σου "μάτια" είναι διαφορετικά.
Όλα τα λεφτά στο "τιμόνι" είναι οι
τρεις πρώτοι στίχοι και οι δυο τελευταίοι.
Ποιος παραδίδει το τιμόνι την σήμερον?
Δείξέ τον/την μου να τον πυροβολήσω
για να εξαφανίσουμε το κακό παράδειγμα.
Με πιάνεις...
Όσο για το πρόσφατό σου κόλλημα,
θα ήμουν άκαρδος να σου ευχόμουν ανάλογη κατάσταση.
Μια "γυναίκα" κάποτε,
έκανε παιδί, για να ποιήσει
ποίηση το μητρικό συναίσθημα.
Μπορείς να γίνεις τεχνοκράτης του κερατά,
και να γράφεις τέτοια ποιήματα,
με μόνο εφόδιο τη μαγκιά σου?
Αυτό στο εύχομαι..!
@marilou:
Πρώτον σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια marilouditsa.
Θα το επαναλάβω για τελευταία φορά όμως,
τη γνώμη σου την εκτιμώ, όσο και τις ατροπούς του μυαλού σου,
που παράγει τα δικά σου κείμενα,
τα οποία θεωρώ αντιπροσωπευτικά ενός κοριτσιού που αναγνωρίζει την εποχή που ζει.
Εσένα και τη Vasilia έβαλα πρώτα links στο blog μου.
Ας ελπίσουμε να συνεχίσουμε (όλοι)
με την ίδια θέρμη,
την προσπάθεια στην ανάδειξη
οποιασδήποτε μορφής λογοτεχνικού λόγου.
Τους ασπασμούς ανταποδίδω..!
@vasilia:
Εσύ, μην ξεμυτίσει μελαγχολία,
ανασφάλεια, δυσκολία
και δεν κάνεις βουτιά μέσα της,
θα σου κοπεί ο ύπνος το βράδυ.
Αν σε διάβαζα πριν μου συμβεί αυτό που μου συνέβει σήμερα,
θα έλεγα πως με μάτιασες.
Μη μου το γυρίσεις στα μαγνητικά ρευστά και τέτοια...
Το θέμα είναι πως σήμερα το βράδυ (χτες καλύτερα) στις εννιά παρά
πέντε, αποφάσισα ν' ακυρώσω τα σχέδιά μου για Monte Negro.
Δυστυχώς ο κλονισμός της εμπιστοσύνης μου σε ορισμένα άτομα, μου επιβάλλει να περάσω το καλοκαίρι στο Λαγονήσι.
Όχι τίποτα άλλο, την κοπάνησαν οι λαγοί και μείναμε με το δίκανο αμανάτι.
Όσοι πιστοί προσέλθετε. Συγκοινωνία πεντακόσια αεροπλάνα από πάνω ημερησίως,
φως άπλετο την ημέρα,
σύγχρονες επικοινωνίες καπνού,
και άφθονο νερό στη θάλασσα.
Να σε πληροφορήσω επίσης, πως ο
Φρόϋντ (ή όπως διάολο τον λένε), είναι από τους μεγαλύτερους καραγκιόζηδες που πάτησαν τα χώματα της Γης.
Αυτόν περιμένω να ξεβρακώσεις.
Με πιάνεις, έτσι δεν είναι?
PS. Κάνε μου την χάρη σε παρακαλώ
να μεταφέρεις την καλησπέρα μου σε όλους τους από πάνω, επειδή η γνωστή μαλάκινσή μου, μ' έκανε να το ξεχάσω.
Όποτε μελαγχολώ, και μην φανταστείς ότι μου συμβαίνει συχνά, είναι όταν σιδερώνω ή όταν πλένω πιάτα κτλ. Τότε σιχτιρίζω την τύχη μου που με αναγκάζει να χάνω το χρόνο μου με μια μάχη που είναι αέναη. Αυτό έπαθα και χθες. Και ενώ ήμουν στα όρια της μελαγχολίας, μια φωνούλα είπε ένα όνομα: "Ανδρομάχη". Και συνέχισα να σιδερώνω χωρίς πολλά πολλά.
@vasilia:
Η Ανδρομάχη μου δίνει μεν πάσα,
αλλά δεν σε ξέρω ακόμη καλά για να
ανιχνεύσω που το πας.
Στην μοιρολατρεία της (έστω κι αν δυσκολεύτηκε να το δεχτεί) που θα χάσει τον Έκτορα?
Κι εδώ η μοιρολατρεία είναι που θέλω ν' αναφέρω.
Σαν πριγκήπισσα που ήταν όμως, όφειλε να ξέρει ότι τα μεγάλα καράβια, τα πιάνουν και μεγάλες φουρτούνες.
Το άλλο το συνδέω με την ετυμολογία του ονόματος, την οποία ούτε θέλω να σκεφτώ ότι μπορεί να παίζει σαν κατάσταση.
Το σκέφτομαι όμως...
Όσο για τα πιατόπανα, ακόμη κι ο Αλέξανδρος ξεκουραζόταν ανάμεσα στις μάχες.
Καλημέρα..!
Γράφεις πολύ όμορφα! Αλλά πολύ όμορφα όμως! Καλησπέρες!
Άντε λοιπόν καλέ μου ποιητή! Κάθε μέρα και καλύτερα και καλύτερα! Είμαι πολύ χαρούμενος που είσαι τριγύρω...
@bebe:
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Θα σου πω κάτι που το έχω αναφέρει ξανά.
Μια από τις όψεις που έχει η θετική κριτική, είναι ότι ανεβάζει τον πήχυ.
Και μαζί μ'αυτόν πρέπει
ν' ανέβει και η οξύνοια του δημιουργού.
Δύσκολο το άθλημα bebe μου.
Καλημέρα..!
@f:
Πριν ξεκινήσω να σου γράφω
αυτές τις λέξεις,
έκανα μια μικρή σύσκεψη με την Ελένη
(την ίδια σχεδόν που κάνουμε κάθε φορά σχετικά με την ποίηση)
και η γνώμη της τακτοποίοησε πάλι
αρκετά πράματα στη θέση τους.
Ο καλός μου εαυτός ανησυχεί με την προοπτική να εμβαθύνω σ' αυτή τη μορφή λόγου,
και ο κακός χαίρεται με το υποτιθέμενο potential.
Γιώργη μου, ευχαριστώ για το θάρρος που μου δίνεις.
Σήμερα δεν σε άκουσα...
Καλή συνέχεια..!
@bebe
Σήμερα έμαθα κάτι ακόμη καινούριο.
Καθώς απαντούσα σε σένα και τον f, ήρθε η Ελένη και σχολίασε για σένα,
"μπα..! καινούριος επισκέπτης"?
Κάνει κλικ στο bebe και φανερώνεται το about me σου.
Τη μαγκιά αυτή δεν την ήξερα...
Αφου διάβασα τι γράφεις,
σου απαντώ αναλόγως.
Take the river till the end at sea
on a boat in the endless ocean
till away-away you gonna be
far from any sense and motion
cause this is where you like to be
at the source of eternal light
for to discover a new sea
you've got to lose the coast from sight.
Ευχαριστώ θερμά για τα λόγια σου. Ειλικρινά, ευχαριστώ!
Υ.Γ. Δύσκολο το άθλημα, αλλά δε σε φοβάμαι. Άλλωστε δεν θα είμαι η πρώτη και ελπίζω ούτε η τελευταία που σου γράφει ωραία λογάκια.
Ο πήχης ανεβαίνει, επειδή εμείς θέλουμε! ;)
Post a Comment