Alecton

Δεν έχω λέξεις ν’ απαντήσω στ’ ασύρματά σου λόγια
κραγιόν να χρωματίσω τις ευθείες που ξαπλώνουν

μου λείπει η επαφή τους

οι τρεμάμενοι μυς του προσώπου που τα λέει

η επιβεβαίωση του βλέμματος

η ανάσα που παράγει τις συλλαβές

τα λυπημένα, χαρούμενα ή σφιγμένα χείλη

η παλάμη σου στο γόνατο σαν όρος αλήθειας

μου λείπουν ανυπόφορα.


Έχω όμως άχρηστα χέρια που δε σ’ αγγίζουν

αυτιά που δε σ’ ακούν

στείρα μύτη

γλώσσα βουβή

κι ένα ζευγάρι ασύρματα μάτια.