Με τις υγείες μου.

Βλέπω τον τρόπο που καπνίζεις
που πίνεις τον καφέ σου

τα λεπτά σου δάκτυλα
που πιάνουν το ποτήρι

τη χάρη του κεφαλιού
σαν στρίβεις να κοιτάξεις

τα εκτεθειμένα πόδια σου
που μαγνητίζουν μάτια.

Κι αντί στο θρόνο να στηθώ
που το κορμί σου ορίζω

που χίλια τόσα μυστικά
περάσματα κατέχω

σταθμίζω λεπτομέρειες
από αυτά που εγώ σου δίνω.

Γιατί κι ας μη το δέχομαι
στη θέση της αγάπης

έβαλα δούναι και λαβείν
τη σχέση να ζυγίζουν.

Alecton

Δεν έχω λέξεις ν’ απαντήσω στ’ ασύρματά σου λόγια
κραγιόν να χρωματίσω τις ευθείες που ξαπλώνουν

μου λείπει η επαφή τους

οι τρεμάμενοι μυς του προσώπου που τα λέει

η επιβεβαίωση του βλέμματος

η ανάσα που παράγει τις συλλαβές

τα λυπημένα, χαρούμενα ή σφιγμένα χείλη

η παλάμη σου στο γόνατο σαν όρος αλήθειας

μου λείπουν ανυπόφορα.


Έχω όμως άχρηστα χέρια που δε σ’ αγγίζουν

αυτιά που δε σ’ ακούν

στείρα μύτη

γλώσσα βουβή

κι ένα ζευγάρι ασύρματα μάτια.

Mid-west balad

Slowly rolling down the streets

looking for the eyes I’ve missed

is there anyone to show me the way

it’s been a long-long time ago

before the beard in my cheek grow

when I left with an ache in my heart

stood up-right and took my stands

till I ended to the man

who returned to his home-town again

willing dreaming starting fresh

with the girl who gave her best

to the boy I once used to be

wrights and wrongs I’d like to mend

in her embrace and there to spend

until eternity

my deeper hopes will then come true

“yes my baby I love you”

I’ll tell her all the time

dreamer walking down the street

memories play hide and seek

is there anyone to show me the way ?

Δεν απαντώ

Για όσο είμαι ακόμη εδώ
να μιλώ με κόσμο
να γεμίζω φυλλάδες
να ξυπνώ κάθε πρωί

έχω μια υποχρέωση

στα τζιτζίκια
που τραγουδούν το καλοκαίρι

στα βότσαλα που λαμπυρίζουν
στο βάθος του αλμυρού νερού

στο ζεστό ψωμί
που μου μερεύει την πείνα

δεν είμαι η μάνα κι ο πατέρας μου
ούτε η αγάπη που με στοίχειωσε

είμαι μια ψυχή αυτόνομη
μια καρδιά με το δικό της κτύπο

κι επειδή δεν είμαι τέλειος
σκουντουφλώ συχνά

κάθε απόφαση καινούριο μονοπάτι

τι θα γινόταν αν…

έχω δικαίωμα στη λύπη
ανάγκη να κλάψω

μα θέλω ή όχι
η νύχτα δεν είναι παντοτινή

φεύγει κι έρχεται το φως.

Αδιέξοδο.

Κοιμάται ή μάλλον κοιμόταν δίπλα μου
τώρα πληκτρολογώ στο γραφείο
μπορεί να μην κοιμάται
να μετέτρεψε τ’ αυτιά σε μάτια

παρακαλώ μη βήξω
μην τσακωθούν οι γάτες
μη λαλήσει κάποιο αμάξι
μην ξυπνήσει αν κοιμάται

κάθε πριν κοιμηθεί
εύχομαι νάν’ η στερνή
η φορά που ευχαριστήθηκε
η φορά που με σκότωσε λίγο ακόμη

κι αν δε με μαχαιρώνει αυτή
το κάνει η άλλη
η αδυναμία μου
η μαλακία που με δέρνει.

Eulogy

You've got to believe
that I spend all day and night
round the clock turning on and off the light
thinking of you

you've got to believe
I can no more count time
myself's no longer mine
I'm breathing for you

you've got to believe
everything I've given up
all the signs are pointing at
the image of you

you've got to believe
my heart is yours by all means
you touch it first and then begins
the ticking for you

you've got to believe
that anything you do
anything you say
to me is a eulogy.



Στο Μαράκι..!


Καλό καλοκαίρι παιδιά..!
Από φθινόπωρο ίσως τα πούμε πάλι...