Εύχομαι...

Από παιδί φορούσα μια ντροπή
για πράγματα χαζά
όπως κάποτε που πήγα σινεμά
και είχα μόνο τα λεφτά του εισιτηρίου

μου έλλειπε η δραχμή της ταξιθέτριας
κι έσερνα το δρόμο
με βαριά τη μικρή μου καρδιά
σίγουρος πως θα μείνω έξω
να κοιτάζω τις φωτογραφίες
του Μοντγκόμερι Γούντ

γλυκό βράδυ Φθινοπώρου
και στο μισοσκότεινο στενό
ακούστηκε το γκλιν

το παλικάρι δίπλα στον ήχο
έριξε μια ματιά κάτω
έψαξε μηχανικά τσέπες
και συνέχισε στη δουλειά του

εγώ κοντοστάθηκα
άφησα τον απαιτούμενο χρόνο
πλησίασα με γατίσιο βλέμμα
κι ανακάλυψα το φράγκο.

Αν φέτος τύχει παρόμοια συνωμοσία
εύχομαι να με ποδοπατάς
και να ξεχειλίζω αγάπη.