Tuesday, November 13, 2007

Έσω εσύ.

Θα ήμουν ανόητος να πω ότι σε ξέρω
μόνο να σε ψυχανεμιστώ μπορώ
να βάλω ορόσημο τον χαλαρό σου εαυτό
και να πορεύομαι

κι αφού το θίγεις ανελλιπώς
οφείλω να το φανερώσω
γιατί χαζοχαμογελάω τόσο
φορές-φορές που μου μιλάς

θυμάμαι που μ' ορμήνεψαν
πως για ηθοποιός δεν κάνω
γιατί όποιον ρόλο πιάνω
πάνω μου τον ονειρεύομαι

έτσι κι εσύ γλυκιά μου αγάπη
όταν πλανάς το βλέμμα
όταν τα χέρια μας δεν είναι ένα
νιώθω πως κάτι μου φοράς.

4 comments:

ψευδο-Lena said...

γεια σου Αντώνη
καιρό έχω να επισκεφτώ το μπλογκ και δεν παρακολουθώ την ... ποιητική σου πορεία.
Τώρα θα σε επισκέφτομαι συχνότερα μιας και έχω πάλι μια καλή σύνδεση στο ίντερνετ, και επιπλέον έχω πολύ χρόνο, εδώ στη Λέρο που με έριξε η ζωή για να βγάλω τον χειμώνα ( ... δεν είμαι τρόφιμος του ψυχιατρείου - τους έχω ξεγελάσει όλους, δεν κατάλαβαν τίποτα ...)
Λοιπόν, αυτά τα νέα

να είσαι καλά και να γράφεις, ... θα σε παρακολουθώ

kat. said...

σε "έχασα".. μεταφορικά πάντα!
ε;

Antoin... said...

Γειά σου Λένα μου..!
Η Λέρο που έχετε όμοια την πρώτη συλλαβή, φαντάζομαι ότι κολλάει στο γεγονός πως έγινε η αρχή τουλάχιστον να διδάξεις σαν έκτακτη. Αν είναι έτσι, τουλάχιστον έγινε η αρχή για κάτι σταθερότερο στο μέλλον. Κι σταθερή γραμμή φαντάζομαι είναι του σχολείου. Είδες η Δεή που λέει κι η παροιμία?
Επειδή τη Λέρο την έχω δει από κοντά ξέρω πως κατάλαβες ότι είναι στενός τόπος. Κι έχεις δίκιο πως αν πιάσεις στους ντόπιους τα θέματα που συνηθίζεις να κουβεντιάζεις στην Αθήνα, με το δίκιο τους θα νομίζουν πως το έσκασες απ' το λολάδικο.
Όταν είχα πάει εγώ καλοκαίρι, υπήρχαν μερικοί και "ξένοι" και αλλοδαποί που είχαν τα μαγαζάκια τους και στη χώρα και στα γύρω λιμανάκια. Παρακάλα λοιπόν να πετύχεις κάποιον που ξεχειμωνιάζει στο νησί.
Όσο για μένα από την άλλη όχθη του Αιγαίου, προσπαθώ να ψήσω γιαγιάδες ν' αγοράσουν κατσαρόλες.
Μη γελάς γιατί θα σου φέρω το τηγάνι στη μούρη.
Ξέρεις πως είναι αυτά τα πράματα. Δεν πέφτεις με το κεφάλι να τελειώνεις μια και καλή, αλλά θέλει να σε τυραννήσει σαν την κινούμενη άμμο που σε καταπίνει σιγά-σιγά και σου δίνει το χρόνο να τους κατηγορήσεις όλους πλην τη στραβωμάρα σου που δεν την είδες και βούλιαξες μέσα.
Έχω και την τρελή από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, (πωλήτρια στο επάγγελμα) να μου δίνει οδηγίες προς ναυτιλλόμενους, πως ν' αντεπεξέρχομαι τις διάφορες αντιρρήσεις και δικαιολογίες να μην αγοράσουν.
Τες πα...
Όσο για τα καλλιτεχνικά, τα βλέπεις. Μάλλον περνάω εποχή ισχνών αγελάδων, τουλάχιστον ως προς τα ερεθίσματα.
Αυτά εν ολίγοις Λενιώ..!
Καλά μαθήματα κι ερεθίσματα..!

Antoin... said...

@Kat

Καλώς την..!
Το story είναι ένας τύπος σχετικά ειλικρινής σαν άνθρωπος με γενική δυσκαμψία στο να παραμυθιάζει,
είναι όμως επίσης σχετικά έξυπνος και παρατηρητικός, που νομίζει πως ξέρει πότε το κορίτσι του είναι ειλικρινής απέναντί του και πότε του πουλάει φούμαρα.
Χρησιμοποίησα στο σχόλιο τις λέξεις "σχετικά" και "νομίζει", γιατί ο καθένας μας έχει την άποψή του για τα πράγματα. Κάθε άνθρωπος και μια αλήθεια Κατερινάκι.

Έντονη συνέχεια..!