Sunday, May 20, 2007

Σκωτσέζικο ντους.

Υπάρχουν ώρες αργές, αναποφάσιστες
που δεν ξέρω πώς σε προτιμώ

να σου παραπονιέμαι στο γκρίζο και το κρύο
με γιακά σηκωμένο και υγραμένη μύτη
με συλλαβές ανήμπορες σε στόμα μαγκωμένο
με άνοστο χαμόγελο και άχρηστη αιώνων γνώση

ή να παραδίνομαι στα πορτοκαλιά σου ερπετά
που λάμνουν στ’ απέραντό σου δέος
στους θύλακες γαλήνης
που απλόχερα χαρίζεις
στην ιδανική ζέστη
τού ήλιου που στραγγίζεις

κι εσύ να συμμετέχεις
τη μια να ταράζεσαι πως σε κατηγορώ
που το κρεβάτι άφησε τάχα μου για τσιγάρα
και στέλνεις κύματα βουβά τα πόδια μου να βρέξουν

την άλλη να ευφραίνεσαι που νύχτα της Σελήνης
δίπλα σου γονάτισα να κλάψω απ’ αγάπη
και κείνη με πλησίασε με το γατίσιο βήμα
τους ώμους μού αγκάλιασε και δάκρυσε παρέα

μα χειμώνας ή καλοκαίρι
παράπονο ή αναπόληση
παρελθόν ή παρόν

ο βράχος εκεί θα στέκεται
κάποιον να περιμένει...

(χρόνια σου πολλά κορίτσι..! Ελπίζω να σ' αρέσει.)


30 comments:

Xνούδι said...

Το οποίο σκωτσέζικο ντους το κάνετε και στους αναγνώστες σας.
Εξαιρετικό πράγματι. Μπράβο σας!

Antoin... said...

Έχουμε γίνει πολύ Γάλλοι μου φαίνεται.
Ο πρώτος και λιγότερο σημαντικός λόγος, είναι ο πληθυντικός.
Ο δεύτερος είναι πως όταν γράφεις κάτι μέτριο, κανείς δεν βγαίνει να σου τα σύρει με την καλή έστω έννοια.
Όταν γράφεις κάτι καλό (για τους άλλους τουλάχιστον)βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο ν' απαντάς σ' επαίνους.
Οι μονόδρομοι πιστεύω δε βγάζουν σε καλό. Ούτε καλύτερο σε κάνουν.

Φιλοσοφία τέλος.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ίσως κάποτε τα χρειαστώ για το βιογραφικό μου.

Καλησπέρα..!

BeBe said...

Μην είσαι μετριόφρων! Εμάς μας αρέσουν...Καλά ειδικά αυτός ο βράχος που πάντα εκεί είναι....
Αχ! Καλημέρα :)

Antoin... said...

@bebe:
Καλημέρα..!
Ωραία είναι σήμερα, κι ας μη συμφωνούν όλοι. Έχει κι η συννεφιά τη γλύκα της.

Αν το καλοσκεφτούμε πάντως,
είτε το έχουμε συνειδητοποιήσει είτε όχι,
ένα σημείο αναφοράς το έχουμε ανάγκη.
Βράχος θα είναι, άνθρωπος θα είναι, κάτι θα είναι στο τέλος.

Passionaria said...

Το σήμείο αναφοράς... ναι το έχουμε ανάγκη,αλήθεια είναι... φτάνει ο βράχος να μην είναι άνθρωπος...
και η αναπόληση να μην είναι παράπονο.
και από πότε φοβάσαι τις περγαμηνές?
Καλημέρα

Antoin... said...

@passionaria:
Καλώς το κορίτσι..!
Λοιπόν...
ετοιμάσου να σε στριμώξω λίγο.
Απορώ πως καταφέρνεις και κρατάς την σκληρή πραγματικότητα έξω από τη ζωή σου.
Είναι άλλο πράγμα να θέλουμε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο, και άλλο να πιστεύουμε ότι αυτό είναι εφικτό.
Ο υπέρμετρος ρομαντισμός σου έχει ριζώσει τόσο καλά μέσα σου, που σε κρατάει τυφλή από αυτά που συμβαίνουν γύρω σου.

Πρόσεξέ με...
δεν σε κατηγορώ τώρα, απλά αναφέρω τα συμπεράσματά μου από τις σκέψεις που εκθέτεις.
Στον κόσμο υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που η ιδανική γι' αυτούς ζωή είναι να ξεκοιλιάζουν. Μόνο αν σκοτώνουν είναι ευχαριστημένοι. Αυτοί δηλαδή δεν δικαιούνται να ζουν στον ιδανικό γι' αυτούς κόσμο?
Αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως ο πόλεμος που γίνεται σήμερα μεταξύ γυναίκας-άντρα, άσε που έχει τελειώσει με τη γυναίκα νικήτρια, για σένα είναι σα να μην υπάρχει αυτός ο πόλεμος.
Μπορεί μεν να είσαι ευτυχισμένη με τον Ηλία, αλλά 8 στους 10 από τους υπόλοιπους τραβάμε ζόρι ουσιαστικής επαφής με το άλλο φύλο.
Γι' αυτό τα τελευταία χρόνια οι βράχοι φοριούνται πολύ.

kat. said...

Δεν είναι καλό να γνωρίζεις συνηδειτά για την ύπαρξη του εν λόγω βράχου.....

Antoin... said...

@kat:
Καλώς την Kat.

Τώρα με ρούμπωσες.
Όταν οι πρώτες μου καψούρες μου έκαναν τσαλιμάκια, χώνευα τα πάντα μέσα μου, μέχρι που χάλασε το στομάχι μου.
Με τον καιρό , ίσως και υποσυνείδητα, άρχισα να βρίσκω κάποιον να λέω τον πόνο μου.
Μετά κατάλαβα το παιχνίδι και ήξερα πως ένας βράχος είναι απαραίτητος στη ζωή μας.
Ακόμη κι εσύ το έχεις το βραχάκι σου.
Το blog που σήκωσες, τι νομίζεις πως είναι?
Μετατρέψαμε την κοινωνία στους ατομικούς μας παραθαλάσσιους βράχους.

Καλό βράδυ κορίτσι, και καλή επιτυχία στις αναρτήσεις σου..!

Mauve_All said...

"στην ιδανική ζέστη
τού ήλιου που στραγγίζεις"

Κρατάω το στιχάκι στα δόντια

Καλησπέρες

kat. said...

να είσαι καλά...

Antoin... said...

@mauve all:
Τέτοια ώρα που άνοιξα τη σελίδα, δεν ξέρω αν πρέπει να πω καλημέρα ή καλησπέρα.
Ας πούμε καλό ξημέρωμα λοιπόν να είμαστε μέσα.

Όπως βλέπεις και συνάμα ξέρεις, ο καθένας από εμάς, σύμφωνα με το ντέρτι του ερμηνεύει τα πράγματα.
Ο στίχος που σου άρεσε, με βασάνισε πολύ μέχρι να τον αφήσω να γίνει μέρος του όλου.
Δε με βασάνισε για να τον χτίσω.
Αυτός χτίστηκε από μόνος του.
Μέχρι όμως να του επιτρέψω να γίνει κτήμα σου, δεν ήμουν πολύ σίγουρος ότι είχε ελπίδες να υιοθετηθεί.
Γι' αυτό λοιπόν, στο μέλλον πρέπει να είμαι προσεκτικότερος.

Εκτιμώ πολύ την επίσκεψή σου..!

Antoin... said...

@kat:
Ευχαριστώ πολύ καλή μου..!

Αντεύχομαι..!

herinna/ said...

Σπάσε το γαμημένο το μέτρο εκεί που δεν χρειάζεται. Οι συνειρμοί σου είναι πολύ όμορφοι για να του επιτρέπεις ακόμα να σε κοντρολάρει. Την κρυάδα την έχεις πάρει, τι περιμένεις; Το ζήτησες δημόσια και γι' αυτό δημόσια στο λέω. Με χαλάει να διαβάζω μια ελεύθερη που για λόγους έμπνευσης αποφασίζει να δεσμευτεί. Όπως θα με χάλαγε να διάβαζα ένα έμμετρο που για λόγους μη έμπνευσης αποφασίζει να απελευθερωθεί. Πρέπει να έχεις σοβαρό λόγο για να το κάνεις αυτό και να φαίνεται. Σ' αυτό εδώ το ποίημα για παράδειγμα δεν τον βλέπω. Και μου φαίνεται σαν ένα όμορφο πραγματικά ποίημα που αποφάσισες να πυροβολήσεις.

herinna/ said...

μια ελεύθερη απόδοση ήταν η φράση.

Antoin... said...

Το καλοκαίρι θα το ξαναδώ Λενιώ.
Δεν πάω να δικαιολογηθώ τώρα, αλλά όταν το ποταμάκι των σκέψεων δημιουργούσε το ποίημα το άφησα να τρέξει ελεύθερο.
Όταν πρόσεξα τον δεκαπεντασύλλαβο
στις στροφές που κάνει μπαμ, ήμουν πολύ κουρασμένος και ξενυχτισμένος, και την άλλη μέρα είχα να οργώσω την Αττική με το παπί.
Για μια στιγμή κολάστηκα να σκουπίσω τα χώματα κάτω απ' το χαλί και να προσπαθήσω να τον κρύψω.
Προδότης όμως δεν ήμουν ούτε από παιδί. Δεν θα γίνω τώρα.

Καλημέρα..!

Passionaria said...

Antoin μου,
Για εμένα, ευτυχώς ή δυστυχώς, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ναι έχω «κατηγορηθεί» πολλές φορές ότι ζω σε έναν κόσμο γεμάτο ροζ συννεφάκια, κίτρινες μαργαρίτες και κόκκινες καρδούλες. Μπορεί να είναι και αλήθεια.
Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί. Πραγματικά το πιστεύω αυτό. Το αντίθετο το βρίσκω από κυνικό έως θλιβερό.
Θέλω έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο και πιστεύω ότι είναι εφικτό. Δεν είμαι ηλίθια, απλά πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος για ωραία πράγματα. Πίστεψέ με, δεν υπάρχει κανένας που ο ιδανικός του κόσμος είναι να ξεκοιλιάζει. Δεν είναι ευτυχισμένος. Αν το κάνουν είναι γιατί κάποιος άλλος τους έχει ξεκοιλιάσει και αυτούς πρώτα. Με οποιοδήποτε τρόπο.
Ο «πόλεμος» όπως τον αποκαλείς μεταξύ άνδρα και γυναίκας, για εμένα δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει λόγος! Νομίζω ότι είναι ένα ηλίθιο κατασκεύασμα που δεν ξέρω ποιον ή τι εξυπηρετεί! Κανένας πόλεμος δεν έχει νικητές Antoin… Μέσα σε έναν πόλεμο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι πληγώνονται, όλοι χαμένοι βγαίνουν στο τέλος….
Σου ξαναλέω, τα πράγματα είναι απλά. Και βέβαια, όλα θέλουν προσπάθεια, αγώνα, αυταπάρνηση, υπομονή και εντιμότητα.
Ναι μπορεί να είμαι καλά με τον άνθρωπο που είμαι, αλλά αυτό το χτίζουμε κάθε μέρα. Προσπαθείς. Όταν αγαπάς προσπαθείς. Δεν είναι όλα ρόδινα. Αλλά όταν υπάρχει διάθεση όλα φτιάχνονται. Δύσκολα είναι τα πράγματα. Για αυτό είναι και όμορφα.
Όταν δίνεις είναι μονόδρομος ότι θα πάρεις. Αν δεν πάρεις σημαίνει ότι είναι ώρα να πας παρακάτω. Εκτός αν σου αρέσει να δίνεις και να μην παίρνεις. Όταν δίνεις μόνο κερδισμένος είσαι. Αν ο άλλος δεν είναι σε θέση να δώσει, τότε αυτός έχει πρόβλημα. Οπότε… πας παρακάτω. Αν ακούσουμε την καρδιά μας, όπως όταν ήμασταν μικροί, τις πιο πολλές φορές βρίσκουμε το σωστό δρόμο.
Το θέμα είναι να είσαι δίπλα-δίπλα και όχι απέναντι. Εκεί νομίζω ότι είναι το πρόβλημα…
Σπάσε τα βράχια Antoin με την αξίνα της καρδιάς. Θα δεις τότε που όλοι θα πουν «Α! Γιατί δεν το κάναμε κι εμείς!?»
Ξαναλέω, τα πράγματα είναι απλά!

Antoin... said...

@passionaria:
Μαράκι μου γλυκό χαίρομαι που δεν σε έπεισα.
Αν και νομίζω πως τα δικά μου επιχειρήματα είναι καλύτερα,
ουδόλως μ' ενδιαφέρει να κυνηγήσω έναν διάλογο που μπορεί να κρύβει μια εγωιστική διάθεση επικράτησης.
Για σένα δεν τίθεται θέμα εγωισμού γιατί είναι φανερό πως μιλάς από καρδιάς.
Απ' ό,τι φαίνεται έχεις χτίσει γερές βάσεις στα πιστεύω σου (βράχοι μονάχοι είναι) κι αυτό με χαροποιεί γιατί δείχνεις να έχεις τη δύναμη να τα υπερασπιστείς.
Για μένα κάθε άνθρωπος βλέπει τη δική του αλήθεια. Το θέμα είναι να πιστεύει σ' αυτήν και στις δυνάμεις του να την υπερασπιστεί.
Για να φτάσουμε στο παγκόσμιο πρέπει πρώτα να έχουμε ένα διάφανο ατομικό. Συμφωνώ μαζί σου πως μόνο τότε έχουμε ελπίδα.
Με τη λεπτομέρεια όμως, πως αν είμαστε διάφανοι, δεν έχουμε ανάγκη να πείσουμε τον διπλανό για την άποψή μας, ούτε κι ο διπλανός θα έχει την ανάγκη να κάνει το ίδιο.
Οι διαφορές, μόνο έτσι γεφυρώνονται "αναίμακτα"
Δεν θέλω να σε πείσω. Θέλω μόνο να ξέρεις πως κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο άνθρωπος είναι ένα αρκετά εξελιγμένο ζωο, που κρατάει ακόμη το ένστικτο του κοπαδιού στο DNA του.
Όταν λείψει η ανάγκη για αρχηγούς θα έχουμε ελπίδα ν' ανέβουμε στα υψηλότερα εξελικτικά επίπεδα.
Μόνο τότε θα νικήσουμε το ερπετό μέσα μας που θέλει να πατάμε τα πόδια στη Γη.
Να σου πω και κάτι ακόμη?
Εσύ κι εγώ νομίζω πως βρισκόμαστε στο σωστό μονοπάτι. Εσύ λόγω χαρακτήρα, εγώ λόγω φιλοσοφίας.
Αυτό που δε μπορώ όμως ν' αποφύγω, είναι σαν τον ρεπόρτερ ν' αναφέρω αυτά που νομίζω πως βλέπω.

Marilou said...

apo ti stigmi poy moy to eipes sto blog.. mpika kai to diavasa. to 3anadiavasa, to 3anadiavasa..
to provlima einai oti maresei toso poli poy de vriskw tropo na to ekfrasw. imoyna kai kapws to teleytaio kairo, logo enos dikoy moy skwtsezikoy doys kai ir8e kai edese to gliko!
ti wraies le3eis kai eikones mazemenes! einai ekpliktiko, eilikrina!
filia polla
xxx

Marilou said...

ahhh molis twra 3anapatisa to show original post kai eida..
ta xronia polla!
antoin!
se eyxaristw para poli!
8a mpw na to 3anadiavasw.
ayto einai to mono sigouro!
p.s 8a steketai o vraxos? odws?!

Antoin... said...

@marilou:

Καλήμέρα..!
Μας σφίγγουν τα σκωτσέζικα.
Ποιος ξέρει για καλό ή για κακό...

PS. ποτέ δεν είχα συνδέσει το original post με τη μαγκιά που μου είπες πως έκανες. Δε μπορούμε τελικά να κρυφτούμε. Αυτό είναι σίγουρα αν όχι κακό, τουλάχιστον άβολο.

Βασιλεία Βαξεβάνη said...

Καταρχήν το σκωτσέζικο ντους κάνει καλό στο δέρμα, γιατί δεν το τονίζει κανείς αυτό; Ο δε βράχος, αν και προσγειώθηκε στο ποίημα από το πουθενά, είχε τα 5 λεπτά της δόξας του και τώρα έχει πέσει σε κατάθλιψη. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι εσύ δεν ξέρεις τι προτιμάς.
@ passionaria:
Αυτό με το ότι κανενός ο ιδανικός κόσμος δεν είναι να ξεκοιλιάζει, ξανασκέψου το. Υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται να ξεκοιλιάζουν (με πολλούς τρόπους) και το κάνουν πάνω σε ροζ συννεφάκια, με κίτρινες μαργαρίτες. Συνηθέστερο όπλο επιλογής είναι οι φονικές κόκκινες καρδούλες.

Antoin... said...

@vasilia:

Καλησπέρα..!

Τι έγινε πατριωτάκι? Ακόμα μας στοιχειώνει το Parigi?
Γιατί ότι σας έφαγαν τα μπάνια δεν θα στοιχημάτιζα.

Δείξε μου κάποιον που δεν είναι διχασμένη προσωπικότητα porfavor.
Εγώ δηλαδή γιατί να εξαιρούμαι?
Jekyl το πρωί, Hyde το βράδυ. Μπρρ..!

Το είπα στη Marilou ότι το σκωτσέζικο σφίγγει τα κρέατα.
Τα κρέατα τα παρέλειψα σα λέξη επειδή την βρίσκω λίαν αντιποιητική.Ούτε οι σάρκες μού ακούγονται εύηχες.
Να δω πως θα το αντιμετωπίσω όταν τύχει να χρειαστώ μια απ' αυτές τις λέξεις.
Όσο για το βράχο, ήταν από την αρχή εκεί αλλά τον έκρυβε ο πωπός μου.

Καλό σ/κ/δ..!

Antoin... said...

Έχω θέμα με την επόμενη ανάρτηση.
Δουλεύω τα μάλλα και δυσκολεύομαι να παράξω.

Marilou said...

hahahahah
sfiggei sfiggei! exeis dikio!
twra me provlimatises me ti le3ei, kreas kai sarkas?!
mipws na poyme psaxno?
ade deee.. perimenw post..
p.s odws to 3anadiavazw teleytaia.. wraio post!
filia polla
kalo soykoy kai kali 3ekoyrasi!
xx

Antoin... said...

@marilou:
Αυτό που μ' αρέσει με την ομάδα που συνομιλούμε, βάζω και τη bebe μέσα γιατί δείχνει να ενκλιματίστηκε αμέσως, είναι ότι δεν ντρεπόμαστε να πούμε αυτό που μας κατεβαίνει στο μυαλό.
Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει και στις σχέσεις μας στον έξω κόσμο, αλλά εδώ μέσα δεν έχω δει ακόμη παρεξήγηση.
Έχω το λόγο μου που το λέω αυτό σε σένα, γιατί νομίζω πως πιθανόν να είσαι η πιο βιαστική απ' όλους μας.
Λέω πιθανόν, γιατί ό,τι ξέρω για σένα, τα ίδια ξέρω και για τους υπόλοιπους, πλην Herinna και f.
Mariloudaki μου χαίρομαι πολύ που διαβάζεις τις συνομιλίες κι ακόμη περισσότερο που έχεις το θάρρος να πεις ότι διάβασες κάτι, πάλι από την αρχή.
Πολύ χαίρομαι..!

Κάτι μπήκε στο ματάκι.
Μην κουνιέσαι να το βγάλω.
Μην κουνιέσαι ματάκια μου..!

Marilou said...

hahahhaha
kalimera antoin moy..
eimai odws viastiki. alla me pia ennoia to 8ewreis esi??? an exeis pesei mesa, 8a pesw na pe8anw!!! fainomai tooooso poli kai apo edw mesa?? ftoy!!#@%$^&*($@$*%&*
lew oti niw8w, ais8anomai kai zw, xwris na drepomai. alla nomizw vasiko rolo edw, paizei kai i ximeia. to styl grapsimatos toy ka8enos, i proswpikotita toy ktl ktl. ta idia ta keimena soy me exoyn ferei pio koda soy (ti stixaki ekana! pws fainetai to taledo!!) isws giati exoyn simbesei ta biwmata mas se analoges katastaseis, opote exei spasei kai ligo o internetikos pagos anamesa mas.. alla proswpika an mporw na milisw, eimai ay8ormiti kai exw mia kaki paidiki a8wotita.. akomi..
De koyniemai..
De koyniemai monsieur antoin..
to piasate???!!!
filia polla
xxx

Antoin... said...

@marilou
Ρε τέρας, τα είπες τόσο γάργαρα, που δεν θ' απαντήσω με χαζο-φιλοσοφίες που να μου χώνουν πινέζες στο σβέρκο.
Πρώτον: Χαίρομαι που είσαι σπίτι και χαλαρώνεις.
Δεύτερον: Η δικιά σου βιασύνη παίζει μπάλα στο γήπεδο του χαμένου χρόνου.
Δε μπορείς με τίποτα να αναλώνεσαι σε καταστάσεις και πράματα που σου βάζουν φρένο. Αν μπορούν να σε ακολουθήσουν καθώς κοιτάς και περπατάς μπροστά καλώς, διαφορετικά μένουν πίσω.
Γι' αυτό χάρηκα που κατάλαβα ότι θυσιάζεις χρόνο να περιφέρεσαι σ' εμένα μεταξύ άλλων. Κολακεύτηκα..!
Μη μου πεθάνεις όμως τώρα...
Σε παρακαλώ... Μόνο να χαρεις που σε βρίσκουν ανέλπιστες ευχάριστες εκπλήξεις.

Το φιλιά πολλά, εσύ το μπορείς για να κλείνεις μηνύματα, σε μένα όμως δε βγαίνει. Δε βγαίνει γενικά.
Προσπαθώ να κλείνω με κάτι ας πούμε δημιουργικό ή πρωτότυπο.
Μιας και ξέρω πως σ' αρέσουν τα χάδια και ήμουν και χαρούμενος απέναντί σου, είπα να γίνω κομματάκι γλυκούλης.
Το ότι αποφάσισες να μην κουνηθείς
μου διαφεύγει σαν πως το εννοείς εσύ.
Τι να κάνω? Χαζούλι είμαι. Χαζουλίνι από εδώ μέχρι το Παγκράτι.

Marilou said...

skeftomai twra..
se 3erw?!
de se 3erw?!
mpas kai eisai kanenas gnwstos moy.. mmm..tetoia skiagrafisi xaraxtira prwti fora moy exoyn kanei..
paw na pai3w mpala tote kai egw.. ahhahaha odws ayto isxiei pio poli ap'ola!
ouf!
kai na rwtisw kai kati poy toxw kai aporia.. ta xadia pws 3ereis oti maresoyn???
perimenw e3igiseis.. kai akomi de koyniemai! if you get what i mean!!!
filia polla

Marilou said...

poy sai efiges?
3exasa na soy pw pws ta filia.. se enan adra odws de 8a tairiazan se kleisimo enos comment.. einai pio naziarika, 8ilika ayta!
kali 3ekoyrasi!
twra ti na pw pali.. filia polla?!
as einai..
:)

Antoin... said...

Δεν έφυγα, φευγάτος ήμουν.
Κοιμόμουν. Τις τελευταίες μέρες δεν ορίζω τον εαυτό μου και σήμερα-αύριο μου έκατσαν αναπάντεχα ρεπό. Οι 4 ώρες που κοιμήθηκα χτες δε μου έφταναν φαινεται και τον πήρα κανένα δίωρο. Όπερ το βράδυ θα είμαι πλήρης δυνάμεων.
Θα πήγαινα Λαγονήσι αλλά με πρόλαβε η αδελφή μου. Τηλεφώνησε πως θά κατεβάσει τις ανιψιές μου στο εξοχικό. Από τότε που μ' έκαναν τσακωτό, παίρνουν τηλέφωνο πριν.
Οπότε μένουμε Αθήνα.
Δε με ξέρεις κορίτσι.
Απλά είμαι Θεός, αλλά μη το διαδίδεις γιατί μου χτυπάνε την πόρτα για να τους κάνω θαύματα.
Αν δεν ήσουν τόσο φορτισμένη, θα ήξερες από που ξέρω
ότι σ' αρέσουν τα τέτοια,
αυτά που λέγαμε πριν.
Now, I maybe know.
U don't move cause you're home talking to me.
Τι να φορέσω σήμερα?
Τον ουρανό με τ' άστρα ή
τη θάλασσα με τα ψάρια?
Γαμώτο μου...