Ήττα.

Όποιο νόμο κι αν βαδίσεις
την ψυχή μου δε θα τη βρεις
κάλαντα βροχής και μνήμης
στο πεζούλι σου μπροστά
απρόσκλητος θα ψέλνω

σαράντα νύχτες ξάγρυπνες
μου κόψανε το ροχαλητό
και μέρες άλλες τόσες
μ’ έμαθαν να σε τρυγάω

σε μέσα κόσμους σάλπαρα
με άμυνες περίσσιες
χωρίς πυξίδα και radar
της Αριάδνης μίτο

βιάστηκα να σ’ αποδιώξω
για το βραστό σου αίμα
μα του κρόταφου το γκρίζο
στο βλέμμα σου σαν είδα
μετάνιωσα

κι έγινες προσευχή
γιορτιάτικο παιχνίδι
πρόσχωση του Σπερχειού.