Ο παράδεισος είναι εδώ
κρύβεται στην αγωνία μου να σε κατακτήσω
στο τσάι που με κέρασε τ’ αφεντικό
όταν με παγωμένα χέρια γέμιζα ρεζερβουάρ
στη χιονόμπαλα που μου έριξες
στην σκανταλιά μου να βραχώ όταν έπαιζα στην αμμουδιά
ενώ μου φώναζες να μείνω στεγνός
στο φυλλομέτρημα του ανέμου
στο μουρμούρισμα του κύματος
στην κρύα καλοκαιρινή μπύρα
στο ζεστό σου κορμί
και στο παράπονό σου πως έχεις δροσερό ποπό
στο δείλι, στην ανατολή
στο πεπονόσχημο φεγγάρι
που γεμίζει με την αγωνία μου να σε κατακτήσω.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
ποιητή μου
τα σέβη μου
με άφησες άφωνη...
χι, χι, χι... ακόμη βρέχει?
Ευχαριστώ Λένα μου.
Θα μας έρθεις τις γιορτές?
kalimera, omologw pws de se prolabainw Monsieur Antoin!
Perasa gia mia kalimera..
Ola kala?
Filia
Όλα καλά Μαριλουδάκι..!
Σήμερα είτε είχες ρεπό, είτε κρυφοκοίταξες εν ώρα εργασίας κακό κορίτσι.
Αν δεν χαιρετηθούμε στο εγγύς μέλλον, φρόντισε να περάσεις καλές γιορτές.
Αγκαλίτσες φιλικές κορίτσι..!
σταμάτησε να βρέχει - μουχλιάσαμε!
δύο και σήμερα, έρχομαι!!!
φιλιά
Τέρμα το διάλλειμα, έξω τα κεφάλια.
Εδώ ως συνήθως έχουν τρελαθεί όλοι και πλημμυρίζουν τους δρόμοι.
"Στο τσάι που με κέρασε το αφεντικό όταν με παγωμένα χέρια γέμιζα το ρεζερβουάρ"
Επαναστατεί η ταξική μου συνείδηση μα σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μαθαίνουμε να νιώθουμε ευγνώμονες ακόμα και για τα πιο αυτονόητα. Έτσι πρέπει ίσως. Ίσως.
Μεγάλο αυτό το θέμα Λενιώ.
Πρόθεσή μου πάντως ήταν να θίξω αναπάντεχες μικροχαρές.
Καλώς την..!
Post a Comment