Σοφίτα

Διάλεξα σοφίτα κλασσική
με ξύλινη τρίγωνη σκεπή κι αράχνες

πειρατικό μπαούλο κέδρινο
με μπρούτζινα δεσίματα μπορντούρα
να σβήνει στου φεγγίτη το φοβισμένο φως

κατά λάθος εξεπίτηδες μου ήρθε
να σπρώξω στου σεντουκιού το ανοιγμένο στόμα
το λυχνάρι που πάλιωνε τις μνήμες
και των σκιών ζωγράφιζε τα χνάρια

κι έτσι παρμένος και κουτός
με πέντε βήματα μπροστά και άλλα τρία πίσω
τις τάφρους εξομοίωσα κατέβασα τα τείχη
για να μπορούν τα δάκτυλα σελίδες να γυρίσουν

μ’ απ’ όλα το χειρότερο
σα δήθεν τ’ αγνοούσα
ήταν που…
οι χαρούμενες στιγμές με κάνανε να κλάψω.